Szaman Galicyjski i sprawa klimatyczna

Zgadało się ostatnio o pogodzie w ukeju. Jest ona zupełnie odmienna od polskiej. Przede wszystkim dlatego, że po lewo jest wielki obszar wody z ciepłym Prądem Zatokowym. Zetknięcie tego ciepłego prądu z zimnym powietrzem znad Islandii i Arktyki powoduje powstanie silnych wiatrów i opadów. Z drugiej jednak strony*) bardzo spłaszcza to amplitudę temperatur i opadów w ciągu roku. Średnia temperatura w styczniu to około 4 stopnie, a w lipcu 18 stopni co daje rozpiętość 14 stopni. Porównajmy to do klimatu polskiego, gdzie mamy w styczniu 6 stopni poniżej zera, a w lipcu 16-20 stopni (różnica 22-26 stopni). Podobnie jest z opadami - w ukeju średnie opady w styczniu to 54 mm, a w lipcu 57 mm, odpowiednio w Polsce 30 mm i 75 mm. Dlatego trudno mówić tu o znaczących różnicach w porach roku, poza oczywiście godzinami wschodu i zachodu słońca.

Kiedy nadeszło pierwsze moje lato na Szmaragdowej Wyspie, nawet tego nie zauważyłem. Kiedy końcem września spytałem: kiedy macie tu lato, usłyszałem w odpowiedzi: w tym roku było 17 sierpnia, we środę, tak między 2 a 5 po południu? A co, przegapiłeś?

Wyspy Brytyjskie, poza Szkocją, są dość płaskie. Nadpływające znad Atlantyku powietrze ogrzane przez Prąd Zatokowy, napotyka na wzgórza i zaczyna unosić się ku górze. Tam ochładza się i powstają mgły lub nisko zawieszone chmury. Kapitalnie wygląda to zjawisko, kiedy w dolinach widoczność jest normalna, z tym, że jest dość szarawo, bo słońce musi przebić się przez mgły, a im wyżej tym mleczniej i gorzej widać. Powłoka chmur jest jednak bardzo cienka, ma mnóstwo dziur, przez które da się dostrzec błękitne niebo i czasem przez nie świeci słońce.



Stąd tak popularne tu zjawisko optyczne zwane tęczą. W naszym polskim klimacie tęcza występuje tak rzadko, że nie wiążą się z nią jakieś legendy czy podania. Poza tym wywołuje niezdrowe sensacje w życiu publicznym np. w czasie parad równości. Na Wyspach, szczególnie w Irlandii, na końcu każdej tęczy siedzi leprechaun (miejscowy skrzat) z garnkiem pełnym złota. Najczęściej jednak skubaniec siedzi akurat na drugim końcu, nie na tym, który jest blisko nas.

Dodatkowo mają tu niesamowite spektakle na niebie. Takich chmur i takiego oświetlenia nie widziałem nigdzie indziej. Kiedy oglądałem akwarele z pejzażami Anglii wydawało mi się, że z kolorami nieba jest coś nie tak, że barwy są przesunięte za bardzo w kierunku fioletu. Teraz, po oglądnięciu kilkudziesięciu nieb tu na miejscu, wiem, że takie właśnie są kolory nieba angliczańskiego.

Poniżej dwa dowody - tak wygląda wschód słońca w Irlandii, w county Tyrone.



Powyżej zdjęcie z grudnia.



A to z października.

Na dziś wszystko. Wpadnijcie jeszcze.

__________________________________________
*) ach, ci dwuręcy polscy anestezjolodzy...