Szaman Galicyjski i sprawa pewnych dwóch tygodni

W mojej pracy ktoś opypciał. Słowo. Podłapali jakiś sub-kontrakt i - jeżeli nic się jutro nie zawali nam na głowę - to wyjdzie na to, że w ciągu ostatnich dwóch tygodni zrobiliśmy 137 zabiegów operacyjnych, nie licząc diagnostyki inwazyjnej, oraz przyjęliśmy 117 pacjentów w poradniach wszelakich. Coby dać Wam jakiś przymiar dlaczego to dużo, to przyznam, że w ubiegłym roku zrobiłem "tylko" 728 znieczuleń. Za cały rok.

To była taśma przypominająca Chaplina w fabryce, jak dokręcał śrubki. Szczęściem w nieszczęściu okazały się trzy studentki pielęgniarstwa będące "jako uczeń na praktyce", bo przynajmniej było komu pchać wózki z chorymi po zabiegach. Próbowały coś ze mnie wyciągnąć z zakresu moich obowiązków, alem się wyparł, że cokolwiek wiem i że w ogóle tam byłem, bo "ja jestem z Kontynentu, a tam czytamy inne książki". Dały spokój.

Tylko Ginekolega pozostał niewzruszony. Nagle, w środku tygodnia, jak oaza spokoju, jak atol zielono-złoty wśród wzburzonego morza, pojawił się na bloku oparacyjnym i z niewzruszonym spokojem odstawił swoje theatrum jednego aktora i trzy zabiegi celebrował przez cztery godziny, łażąc luźno i rozwlekle, domagając się jakiś nowych narzędzi (spotykanych tylko na parterze, zatem ktoś biegał i przynosił), tłumacząc studentkom, co widać na ekranie (o, tu widziecie, vedżajna, a to juterus), jakby można co innego zobaczyć kiedy się histeroskop wrazi kobiecie w kaczorka.

Dodatkowo Ramsay wymyślił, że nie będzie tak łatwo zdobywać edukacyjne punkty wewnętrzne i zamiast nauki w internecie trzeba rozwiązywać testy. Kiedy? - ja się pytam.

A tymczasem w domu... Jezusku Tłuściutki! Ruja i poróbstwo. Ale o tem potem.

Dobranoc.