Szaman Galicyjski i sprawa snookera

Co to jest snooker wie każdy, kto choć przez krótki czas był w Ukeju, lub ogląda kanały sportowej TV. Ta osobliwa gra powstała około roku 1875 w Indiach, w Armii Brytyjskiej, jako odmiana bilarda, który pomału nudził się panom oficerom. Sama nazwa też jest wyrażeniem wojskowym. Snooker oznaczał tam rekruta lub nowoprzybyłego, młodego oficera. Podobno autorem gry jest pułkownik Sir Neville Chamberlain z Devonshire, on też pierwszy użył tej nazwy, co prawda nie do określenia gry, lecz swego oponenta, który miał trudności z trafieniem bilą do łuzy.

Snooker zdobywał swoja popularność bardzo wolno. Jest dużo trudniejszy od zwykłego bilardu, wymaga większego stołu, a reguły są, jak to zwykle bywa wśród reguł wymyślanych przez nudzących się gentlemanów, bardzo skomplikowane. Dopiero po ponad 50 latach, w 1927 roku, odbyły się pierwsze mistrzostwa świata. Oczywiście, w Ukeju. Wygrał zawodnik ukejski, Joe Davis, który zresztą wygrywał każde, coroczne mistrzostwa aż do 1940 roku. Może dlatego, że w 1931 było tylko dwóch zawodników w turnieju?... W latach 1958-1963 w ogóle nie udało się zebrać wystarczającej ilości zawodników, czyli...2!

Przełom w popularności zapewniła dopiero TV. I to nie ta normalna, pierwsza. Tylko kolorowa. W 1969 roku David Attenborough (tak, ten od programów przyrodniczych) komentował turniej Pot Black, zresztą tylko po to, by zademonstrować potęgę kolorowego obrazu TV. Oglądalność przekroczyła najśmielsze oczekiwania i program stał się drugim pod względem ilości widzów programem BBC2.

Na czym to polega? Duży, zielony stół, o wymiarach 12 na 6 stóp (3.7x1.8 m), na nim 15 czerwonych bil i 6 kolorowych. Grający ma za zadanie wbijać naprzemiennie bilę czerwoną i którąś z kolorowych. Bile czerwone pozostają po wbiciu w łuzie, kolorowe wracają na swoje miejsce na stole. Każda czerwona bila ma wartość 1 punktu, każda z kolorowych ma  inną. Żółta 2, zielona 3, brązowa 4, niebieska 5, różowa 6 i czarna 7. To co wyprawiają z bilami mistrzowie, grający o wcale pokaźne sumki 5 i 6 cyfrowe przechodzi ludzkie pojęcie. W tutejszej TV komentatorzy komputerowo wykreślają jaki tor bili będzie najkorzystniejszy, a potem można tylko z zazdrością patrzeć, jak zawodnik tak właśnie tą bilę posyła, bez żadnego wsparcia ze strony elektroniki. Jest to też jeden ze sportów gentlemanów, co widać po zachowaniu zarówno zawodników jak i publiki.
A stół do snookera na początku gry wygląda tak.

 Czemu nagle mnię naszło pisać o snookerze?

Ano znieczulałem dziś miłego, młodego policjanta z drogówki. W czasie rozluźniającej rozmowy podczas zakładania wkłucia, podłączania kroplówki i temu podobnych rzeczy, zwierzyłem mu się, że lubię oglądać turnieje snookera.
- My też w policji lubimy snookera. Mamy nawet własną, policyjną wersję. W czasie odbywanych co jakiś czas kontroli pojazdów, kiedy stoimy na A30*) zatrzymujemy kolejno czerwony samochód, potem niebieski, znów czerwony, potem zielony, znów czerwony, potem...

Zasnął zanim opowiedział mi wszystkie szczegóły. Wiem tylko, że za różowy samochód zatrzymujący dostaje maksymalną ilość 10 punktów.

Nie kupujcie różowego samochodu w Kornwalii. Chyba, że lubicie policjantów. I snookera.

______________________________
*) główna arteria Kornwalii