Szaman Galicyjski i sprawa pewnego pogrzebu

Cichutko obiacałem sobie, że tematu nie poruszę, bo wszystko co było do napisania - napisano. Ale Złe Mzimu pod postacią Abnegata*) kazało mi zajrzeć na jego blog, doczytać ostatnie komenty z blogu Green i Morfeusza i muszę się wypowiedzieć. Prosze mi nie przerywać i dać napisać wszystko do końca.

Zgadzam się z Green i Morfeuszem, że to, co w ostatnich dniach dzieje się w Polsce to Wielka Zbiorowa Histeria. Widać to począwszy od p.o. rządzących po komentatorów na blogach. Zaczyna się miło, kończy na wzajemnym opluwaniu (w tym jadem), życzeniu śmierci VII i odsądzaniu od czci i wiary.
Zamiast racjonalnych argumentów dyskusje opanowują emocje (w tym skrajne) i główny temat jakoś znika. Wahadło porusza się od skrajnej "Kaczyński wielkim człowiekiem był" do "g.... prawda, był kartoflem". Z rzadka tylko ktoś próbuje "podzielić" Zmarłego na dwie osoby: człowieka i prezydenta.
Jako człowieka go nie znałem, co najwyżej mogłem wyciągać wnioski z jego postępowania, jako prezydent nie sprawiał na mnie dobrego wrażenia. Ale to są moje prywatne oceny, które z całą pewnościa zostaną zweryfikowane przez czas. Natomiast faktem jest, że zginął będąc "w służbie Rzeczypospolitej", reprezentując mój kraj. Dywagowanie, czy to jego postawa przyczyniła się do katastrofy nic w powyższych faktach nie zmieni.

Jako zmarłemu prezydentowi Rzeczypospolitej należy mu się szacunek płynący z urzędu, na który wyniosły go głosy oddane w wolnych wyborach przez obywateli. Nie głosowałem na niego (z przyczyn technicznych) i nie głosowałbym nań będąc w Polsce, ale to nie znaczy, że nie uważałem go za prezydenta. Przyznaję, że krytykowałem głośno jego decyzje, chichotałem oglądając filmiki na youtube, ale odnosiło się to do jego decyzji i jego zachowania w danym, ujętym w filmiku momencie, a nie do człowieka, jakim był.

Natomiast wqurza mnię to, że na fali Wielkiej Zbiorowej Histerii wypłynęły decyzje tak odległe od szacunku dla zmarłych jak Kraków od Warszawy.

Pomysł z pochowaniem prezydenta na Wawelu, najpierw był plotką, potem pomysłem rodziny zmarłego, potem okazało się, że rodzina tylko się zgodziła, a dopiero od kiedy został zatwierdzony, nagle ma wielu ojców, o czym można przeczytać tu (za: Nomad_FH, dzięki). Zwróćcie uwagę, proszę, na szczerość jednej z wypowiedzi, którą tu przytoczę:

"- Panowie Markowski i Marchewczyk mogą sobie mówić, co chcą. Pomysł z Wawelem skierowano do kardynała Dziwisza wcześniej, niż obaj twierdzą. I to za sprawą działaczy PiS-u, którzy sprawę zaczęli rozgrywać znacznie wcześniej niż w niedzielne popołudnie - mówi "Gazecie" blisko związana z krakowską kurią osoba."

Otóż właśnie - "rozgrywać". Bo teraz ciała małżeństwa państwa Kaczyńskich są elementem rozgrywki. Dziwisz chce zagrać na nosie Glempowi, krakowski PiS warszawskiemu, ktoś inny komuś inniejszemu.
A gawiedź patrzy z rozdziawionemi gęby i klaszcze.

My, Polacy, uwielbiamy emocje. Na nic u nas zimne kalkulacje, chłodna ocena faktow, wszystkich "za" i "przeciw". Podobnie jak z santo subito, które jak się okazało natrafiło i w wersji non-subito na pewne przeszkody. Teraz wersji z Wawelem nikt nie odważy się odwołać, nawet jeśli by przyszło opamiętanie, bo stosunek pozytywny do tej decyzji stał się nagle miarą patriotyzmu. I trzeba dalej brnąć, wymyślać mniej lub bardziej pokrętne wyjaśnienia, szukać wielkości tam, gdzie wielu wątpi w jej obecność. Chyba najlepszym pomysłem w obecnej sytuacji jest to, co powiedział bp. Pieronek, żeby pochować w godnym miejscu, a po czasie przenieść na Wawel, jeżeli byłby taki konsensus społeczny po przeprowadzeniu dyskusji w innym czasie niż żałoba. Pewnie tego konsensusu by nie było, bo kiedy emocje opadną...
Ale czy wystarczyło by nam, Polakom, siły i daru przekonywania, żeby odkręcić to, co tak ktoś namotał?

Przykro mi, że zamiast pożegnać z godnością i dumą tragicznie zmarłego Prezydenta i wszystkie towarzyszące mu w feralnym locie Osoby gramy jego trumną w kulki. Przy okazji wzbijając tyle kurzu, że zniknęły gdzieś te wszystkie towarzyszące mu Osoby.

Mój szamański pomysł? Jeden, wspólny grobowiec na Powązkach (np.), może po czasie jakiś pomniczek nad nim (bo na chybcika nie wypada), dla wszystkich uczestników tego lotu. Bo lecieli razem, razem też zginęli. Niech na zawsze więc zostaną razem.

__________________________
*) w opracowaniu audit "Wpływ Abnegata na mój blog"