Szaman Galicyjski i sprawa sprytnego beżowego

Beżowi bywają sprytni. Niektórzy bardzo. Zwłaszcza, kiedy czują się zagrożeni. Możliwe, że to jakiś gen związany z barwnikiem w skórze. Dwa ekstrema kolorystyczne, czyli biały i czarny tego genu nie posiadają. A beżowi tak.

Typowego Beżowego poznałem na Wyspie Katarzyny. Był miły, sympatyczny i serdeczny. Zupełnie jak nie-beżowy. Jednak to, co piękne, nie trwa wiecznie...

Pewnego poniedziałkowego poranka, kiedy zjawiłem się w szpitalu, okazało się, że tam „trwa afera”. Otóż mający weekendowy dyżur Beżowy znudził się bezproduktywnym pobytem w szpitalu i… zniknął. Próby nawiązania z nim kontaktu telefonicznego przez linię szpitalną okazały się nieskuteczne. W komórce milusia panienka zgodnie z prawdą stwierdzała, że „osoba, do której chcesz się dodzwonić jest nieosiągalna”. A telefon w domu odebrała żona, która z godnością i uporem twierdziła, że Beżowy małżonek jest na dyżurze. Hmm... Problem był w tym, że na intensywnej znajdował się był pacjent wymagający interwencji anestezjologicznej. Św. Procedura pielęgniarek nie przewidywała sytuacji, w której nie jest możliwe znalezienie dyżurnego anestezjologa, wobec czego z uporem godnym lepszej sprawy ponawiały próby skontaktowania się z Beżowym*). Znalazł się rankiem w poniedziałek, radosny jak szczygiełek i pulchniutki jak pączek z dobrze wysmażoną skórką. Na ogólny i frontalny atak „gdzieś był, kiedy cię nie było?!” odparł spokojnie, że był „u siebie” czyli w domku anestezjologa, a telefonów nijakich nie słyszał. Po powtórnie zadanym pytaniu „gdzieś był?” obraził się i poszedł do domu. Został zawieszony w czynnościach, więc poszedł po rozum do głowy i samodzielnie rozpoznał u siebie „bezdech senny”. Że niby jak śpi, to wpada w bezdech i wtedy niedotleniony ma mózg i nie słyszy telefonu. Ale osiemnaście godzin?! Pojechał do Belfasta, tam mu zrobili badanie (przed którym wypił co-nieco, to bardzo w zaburzeniach oddechu pomaga, bo je wzmacnia i lepiej widać). Dostał papier, że bezdech senny ma. Przywrócili go do pracy, ale zabronili dyżurować. Wpadł w rozpacz z dwóch powodów: po pierwsze kasa mniejsza, a po drugie, żeby godziny wyrobić musiał w sobotę chodzić do pracy. Płacz jego był wielki, chyba tylko niewiele mniejszy od mojego zdziwienia, że po prostu nie dostał kopa na zieloną trawkę. Jakieś parę miesięcy później w trakcie wprowadzania pacjentki do zabiegu tak zagadał się z pielęgniarką, że pomylił leki i dożylnie zamiast Propofolu podał 20 ml Chirocainy, czyli środka znieczulającego miejscowo. Dla nieobeznanych z anestezjologią - naocznie to wygląda tak, jakby zamiast strzykawki z mlekiem podał strzykawkę z wodą. Dość trudno to pomylić. Zawisł oczywiście znowu. Tym razem bezdech senny nie wchodził w grę, więc poszedł na całość. Otóż stwierdził publicznie i oficjalnie, że jest prześladowany przez Trust za beżowość. I udało się! Chcąc nie podpaść pod oskarżenie o notoryczny rasizm (notoryczny, bo zawiesili go drugi raz) Trust wycofał zawieszenie i przywrócił go do pracy.

Na boga, Holmsie! Jak na to wpadłeś? – zapytałem go przy najbliższym spotkaniu.

Z doświadczenia – odparł.

Kiedyś jechał po pijaku samochodem. Zatrzymującym go policjantom powiedział, że, rzecz jasna, nie pił, bo religia mu nie pozwala. I puścili go, bez jakiegokolwiek badania. Bo może akurat... przecież beżowy. A kto tam ich wie.

A solaria zamykają... qurna, Stasek.

Wpadnijcie jeszcze.
____________________________
*)Czasem myślę, że one są robotami, bo tylko zidiociały komputer nie wpadł by na to, żeby zadzwonić do innego anestezjologa, nawet jeśli miałby je op.., zamiast powtarzać pętlę „if... then...”. Trzeba by wstawić 'else'.